“Hope” is the thing with feathers - That perches in the soul - And sings the tune without the words - And never stops - at all - And sweetest - in the Gale - is heard - And sore must be the storm - That could abash the little Bird That kept so many warm - I’ve heard it in the chillest land - And on the strangest Sea - Yet - never - in Extremity, It asked a crumb - of me.
Emily Dickinson
1 comment:
mooi!
ooit de eerste regel gebruikt
van dit mooie gedicht
en gedrukt met houten drukletters
in combinatie met een linosnede van veren
maar
ik vind jouw werk prachtig
dat tere blauw....
fijn dat je er weer bent
x
Post a Comment